Na przestrzeni ostatnich kilku lat, zarówno na poziomie OECD, jak i na poziomie Unii Europejskiej, toczy się debata na temat celowości, możliwości oraz konsekwencji wprowadzenia nowego rodzaju podatku, tzw. podatku od usług cyfrowych. Geneza tego przedsięwzięcia wywodzi się z obserwacji, że współczesne systemy podatkowe bazują na zasadach opracowanych ok. 100 lat temu, kiedy prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium danego państwa, w większości przypadków, nierozłącznie wiązało się z konieczności posiadania obecności fizycznej w tym państwie. Czasy się jednak zmieniają i każdego roku powstają coraz to nowe modele biznesowe – bazujące na usługach cyfrowych świadczonych przez sieć Internet. Wskazuje się, że w wielu z takich modeli konsument – końcowy użytkownik – poprzez działania podejmowane w interfejsach cyfrowych, będąc źródłem i odbiorcą danych cyfrowych, stanowi źródło wartości ekonomicznej dla przedsiębiorstw takie usługi świadczących.